27 de septiembre de 2010

La música de mi vida (Parte I): Phil Collins

Todo cambia y evoluciona. Las horas pasan rápido, los días se acaban y la mayoría de momentos vividos pasan a ser fruto del olvido. Intentamos mirar hacia adelante constantemente, y vivimos la vida con una rapidez vertiginosa. Demasiada celeridad.

Pero por suerte ahí tenemos la música, ese opio para muchos que nos ayuda a asociar determinados momentos de nuestra existencia con el tema que estamos escuchando y así poder revivirlos constantemente para no dejar que se pierdan en el fondo de nuestra memoria.
Es en ese momento cuando pasan de ser simples melodías a convertirse en parte de nuestra vida. En la banda sonora de nuestra vida. Y así nace esta colección de entradas, con la que me gustaría compartir una serie de canciones que han compartido (y comparten) conmigo estos años de existencia. En ocasiones serán canciones de gran calidad, en otras serán temas más sencillos con letras no demasiado elaboradas, y quizás en otros casos se tratará de auténticos churros (para algunos). Eso sí, tendrán algo en común: que significan algo para mí.

Y quisiera empezar con un magnífico tema del gran Phil Collins, ex-vocalista del grupo Génesis y conocidísimo cantante británico. No creo que sea necesario presentarlo, pues es uno de las grandes figuras en activo del panorama musical. Y si no es necesario presentarlo a él, mucho menos a esta grandísima canción: In the air tonight (perteneciente a su primer álbum en solitario, Face Value [1981]). En este caso, el vídeo es de la gira "Finally...the first Farewell Tour", y podeis verlo en Alta Definición. Prestad atención, en especial, al minuto 5:30.





I can feel it coming in the air tonight, oh Lord
I've been waiting for this moment all my life, oh Lord
Can you feel it coming in the air tonight, oh Lord, oh Lord

3 comentarios:

Bluemey dijo...

Me caaaaaa...

olé XD

Després de tant de temps i m'entres amb el mestre Collins. "Pisando fuerte, eh?"

A veure si et podem llegir més soviint!
:)

_MeiA_ dijo...

Benvingut altre vegada!! quina alegria que et tornis a animar a seguir el blog! (como los viejos tiempos!)

Cada etàpa d'una persona es pot descriure amb música. Escoltes una cançó per la ràdio i automàticament viatges en el temps, et porta quan tenies 7-10-15-18 anys. Et venen al cap un munt d'experiències i munt de records només amb una cançó. És algo màgic.

Recordo, que a la meva classe d'EGB, hi havia una companya que NO li agradava la música. De cap tipus! Ni abans, ni ara, ni mai la podré entendre. És l'única persona que ha passat per la meva vida que no li agradés la música.
No sap pas el què es perd.

En fi...


Quina cançó marcarà el nostre creuer? espero que no sigui un reggeton! jajajaj

Ja espero amb candaletes la teva pròxima entrada!

:)

Anna Maria Villalonga dijo...

Hola, Álvaro. He passat a visitar-te. A mi també m'agrada molt Phil Collins, hehehehe.
Per cert, que veig que només em coneixes per el bloc de cine, però potser (ja que he vist que ets també un lector) també et podren agradar els meus dos altres blocs, sobretot el de novel·la negra i misteri.
Mira, et deixo els enllaços i ja t'ho miraràs:

http://alombradelcrim.blogspot.com/

http://blocs.mesvilaweb.cat/manelmora

fins aviat.